Wanneer zachtheid moeilijk voelt

Een uitnodiging tot mildheid, ook voor jezelf

Zachtheid klinkt mooi. Helend, zelfs. Maar wat als het je niet lukt? Wat als je net op het moment dat je zacht zou willen zijn, uitvalt tegen je kind? Of wegloopt van de situatie? Wat als er in jou iets sluit, terwijl je juist open wilde blijven?

Misschien voel je je dan schuldig. Of misschien denk je: “Zachtheid werkt voor anderen, maar bij mij lukt het niet.”

Wat als we ook dat mogen zien als een uitnodiging? Een plek waar iets aangeraakt wordt wat ook zacht benaderd wil worden. Niet met oordeel, maar met begrip.

De misvatting van 'zacht moeten zijn'

Zachtheid is geen prestatie. Geen doel dat je moet bereiken. Geen perfectie waar je aan moet voldoen.
Echte zachtheid begint precies daar waar het moeilijk voelt. Waar je merkt dat je gespannen bent, reageert, je woorden sneller zijn dan je hart.

Het is niet 'fout' om het niet meteen zacht te doen. Het is menselijk. En precies daar ligt de toegangspoort tot echte verbinding. Ook met jezelf.

Je eigen inborst

Misschien merk je dat de momenten waarop je het minst zacht bent voor je kind, ook de momenten zijn waarop je het moeilijk hebt met jezelf.
Misschien heb je het als kind zelf nooit ervaren. Of moest jij altijd flink, snel of zelfstandig zijn. Misschien leeft er nog een stuk in jou dat zachtheid nog niet kent — of het moeilijk vertrouwt.

Dat deel vraagt niet om veroordeling. Het vraagt om gezien te worden.

De vuurtoren in jou

Je hoeft niet altijd licht uit te stralen. Je hoeft niet altijd stevig te staan. Je bent al die vuurtoren — ook als het mistig is, ook als je soms flikkert of even uitvalt.

Zachtheid mag wankel zijn.
Ze hoeft niet groots te zijn. Soms is ze gewoon: blijven zitten. Ademen.
Of achteraf zeggen: “Het was veel. Sorry. Ik ben er weer.”

Een uitnodiging

We hoeven niet écht te leren hoe we zacht kunnen zijn.
We mogen ons alleen herinneren dat het al in ons zit. Onder de laagjes, onder de drukte, onder alles wat ‘moet’.

En telkens als het niet lukt, mogen we onszelf zacht toespreken:
"Ik ben al onderweg."

Misschien is dat de meest helende zachtheid die er is.